Μάμα-μύθι-όλοι!


Ρίξτε κι εσείς μερικές λέξεις και σκέψεις στο ομαδικό μας παραμύθι!
+

Περάστε το κείμενό σας ως σχόλιο σε αυτήν την ανάρτηση.



Η μικρή Ελένη και τα σύννεφα από μαλλί τις γριάς
Η μικρή Ελένη ήταν ένα κορίτσι με κόκκινα γυαλιά και μεγάλη περιέργεια. Το πρωί μιας συνηθισμένης Δευτέρας, με το που σηκώθηκε από το κρεβάτι και πριν ακόμα προλάβει να φορέσει τα γυαλιά της, κατάλαβε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Τράβηξε την κουρτίνα του παραθύρου και είδε ότι ο ουρανός ήταν γεμάτος με σύννεφα από μαλλί της γριάς!

7 σχόλια:

  1. «Μην ξαφνιάζεσαι!» της είπε ένας ντροπαλός πράσινος αρκούδος που είχε βολευτεί στην αγκαλιά της όσο εκείνη κοιμόταν. «Είναι επειδή το φεγγάρι πήγε στο λούνα-παρκ χθες το βράδυ».

    «Τι δουλειά είχε το φεγγάρι στο λούνα-παρκ;» «Και τι θα κάνουμε εμείς τώρα;» «Μπορούμε να πάμε κανονικά στο σχολείο μια μέρα που ο ουρανός έχει σύννεφα από μαλλί της γριάς ή μήπως θα πρέπει να ρωτήσουμε το γιατρό;» «Εσένα, αλήθεια πώς σε λένε και πώς βρέθηκες στο δωμάτιό μου;» ρώτησε με μία ανάσα η μικρή Ελένη που, όπως είπαμε, ήταν πολύ περίεργη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Με λένε Πατρίκιο και ερχόμουν από μια μακρινή χώρα με το αεροπλάνο μου. Πέρασα και από τα σύννεφα και δοκίμασα και λίγο από το μαλλί της γριάς. Είναι πεντανόστιμο! Δυστυχώς η ζάχαρη κόλλησε στους κινητήρες μου και αναγκάστηκα να προσγειώσω το αεροπλάνο μου πίσω από το σπίτι σου, στους πράσσινους λόφους. Ψάχνοντας ένα μέρος να κοιμηθώ, πέρασα έξω από το παραθυρό σου και τρύπωσα στο ζεστό σου κρεββάτι." "Και πώς και δεν σε κατάλαβα;" ρώτησε με αγωνία η μικρή Ελένη. "Σου διάβασα μια ιστορία από το αγαπημένο σου βιβλίο που πήρα από την σχολική σου τσάντα", απάντησε ο Πατρίκιος ο Αρκούδος. "Σήκω τώρα! Τέρμα οι κουβέντες! Ώρα για πρωϊνό και για σχολείο" είπε ξανά ο Πατρίκιος και σηκώθηκε με φούρια για να δώσει το καλό παράδειγμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Και τι θα φάμε Πατρίκιε;", ρώτησε η Ελένη τρέχοντας στην ντουλάπα για να φορέσει το κόκκινο φόρεμά και τα γελαστά παπούτσια της. "Μου αρέσουν οι τηγανίτες με μέλι και ο χυμός πορτοκάλι...αρέσουν και στον Βλάσση και την Ευτέρπη"..."Ποιοί είναι πάλι αυτοί;", ρώτησε ο Πατρίκιος. "Είναι οι φίλοι μου τα περιστέρια που έρχονται κάθε μέρα στην αυλή μας... Τρώμε μαζί πρωινό, καθαρίζουν την αυλή από τα ψίχουλα και όταν πάω στο σχολείο έρχονται στα διαλείματα να παίξουμε και να μου μεταφέρουν κάποιες σημαντικές ειδήσεις από το σπίτι μας όπως ότι ο κύριος Σαλίγκαρος έφτασε επιτέλους στην γλάστρα με τη γαρδένια ή ότι έσταξε η μύτη του κυρίου Κούνελου"..."Πρωινό για όλους λοιπόν!!!" είπε ο Πατρίκιος και κίνησε κουνιστός και λυγιστός για την κουζίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φτάνοντας όμως στην κουζίνα, τους περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη. Όλα τα περιεχόμενα των ντουλαπιών, των συρταριών και του ψυγείου ήταν στο πάτωμα. Ανακατωσούρα… Πανικός! Δεν υπήρχε χώρος ούτε να πατήσουν. "Ε δεν είμαστε καλά" είπε η Ελένη. "Ποιος μπορεί να μπήκε στο σπίτι και να έκανε όλες αυτές τις ζημιές; Και τώρα τι κάνουμε Πατρίκιε;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "...χμμμμ" είπε ο Πατρίκιος και με το πιο σοβαρό του ύφος κοίταξε την Ελένη και όλους τους υπόλοιπους καθώς έφταναν σιγά σιγά στην κουζίνα.
    "Αφού πρώτα συμμαζέψουμε την ακαταστασία, θα βγούμε έξω και θα κάνουμε μια βόλτα στο δάσος γύρω μας. Εκεί θα βρούμε σίγουρα φρέσκα φρούτα και αν είμαστε τυχεροί ίσως βρεθει και λαχταριστό μέλι για τις τηγανίτες! Σας υπόσχομαι, ως τέτοι πρωινό δεν θα έχετε ξαναφάει ποτέ!"
    Πράγματι, μέσα σε λίγα λεπτά η κουζίνα άστραφτε και πάλι και η χαρούμενη παρέα έψαχνε στο δάσος για τα υλικά του πρωινού της.
    Ξαφνικά όμως ένας κρότος διέκοψε τα χαμόγελα! "Μα τι συμβαίνει?" φώναξε η Ελένη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Kρακ!" ξανακούστηκε πάλι κι ανάμεσα στα δέντρα φάνηκε το κεφάλι ενός δράκου!
    Ο Πατρίκιος πήδηξε κατατρομαγμένος στην αγκαλιά της Ελένης, αλλά η Ελένη δε φοβήθηκε. Βλέπετε, πρόλαβε να δει το πρόσωπο του δράκου - δεν ήταν άγριο και τρομερό, αλλά φαινόταν έτοιμο να βάλει τα κλάμματα.
    "Ω, κοιτάξτε" είπε η μαμά της Ελένης, που ήξερε καλά όλα τα ζώα του δάσους και μερικά ακόμα. "Ο δράκος Μπαλφαράκ. Μα τι του συμβαίνει;"
    Πράγματι, ο δράκος είχε ένα ύφος αξιοθρήνητο.
    "Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;" είπε με ξεψυχισμένη φωνή, κι ακούστηκε άλλο ένα δυνατό κρακ, καθώς προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα στα δέντρα. Οι δράκοι είναι πολύ μεγάλοι. Είναι φτιαγμένοι για να πετούν ψηλά στον αέρα, όχι για να κυκλοφορούν στα δάση. Έτσι, ο Μπαλφαράκ σφήνωσε ανάμεσα σε δύο μεγάλες βαλανιδιές και δε μπορούσε να κουνηθεί.
    Τότε όλοι είδαν γιατί περπατούσε στο δάσος αντί να πετά στον ουρανό: τα φτερά του είχαν κολλήσει γιατί ήταν σκεπασμένα με μαλλί της γριάς!
    "Ω, τον καημένο!" είπε η Ελένη. "Να τον βοηθήσουμε!" κι άρχισαν όλοι να καθαρίζουν τα φτερά του δράκου. Ο Πατρίκιος και η Ελένη τσιμπούσαν πότε πότε και καμιά τουφίτσα μαλλί της γριάς, μια που δεν είχαν ακόμη προλάβει να φάνε πρωινό.
    "Πρέπει να μάθουμε ποιος τα έκανε όλα αυτά" είπε ο μπαμπάς της Ελένης, σκαρφαλωμένος πάνω στην πλάτη του Μπαλφαράκ. "Ναι," είπε η μαμά της, τραβώντας άσπρες τούφες από τα μεγάλα πέτσινα φτερά. "Ποιός γέμισε τον ουρανό με μαλλί της γριάς και ποιός έκανε άνω-κάτω την κουζίνα μας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Την ώρα που ο δράκος απολάμβανε τις περιποιήσεις του Πατρίκιου, της Ελένης και της μαμάς της ένας φτερωτός δεινόσαυρος με μύτη σαν κομίτη φορώντας κάλτσες παρδαλές τρύπωσε κρυφά από την πίσω πόρτα στο υπόγειο του σπιτιού που ήταν γεμάτο παλιά σκοροφαγωμένα έπιπλα και ξεχαρβαλωμένα ξύλινα παιχνίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή